Indywidualne wkładki ortopedyczne

To rodzaj wady, która cechuje się ustawieniem kończyn dolnych w charakterystycznym ułożeniu, przypominającym literę „X”. Tego typu zaburzeniom może towarzyszyć dolegliwość bólowa kolan, stóp, co również szeroko powinno zostać poddane diagnostyce fizjoterapeutycznej.

To rodzaj wady, która cechuje się ustawieniem kończyn dolnych w charakterystycznym ułożeniu, przypominającym literę „O”. Tego typu zaburzeniom może towarzyszyć dolegliwość bólowa kolan, stóp, co również szeroko powinno zostać poddane diagnostyce fizjoterapeutycznej.

To rodzaj wady, w której dochodzi do obniżenia łuków stopy. W początkowej fazie rozwojowej dziecka, płaskostopie jest normą fizjologiczną, u uwagi na obecność tak zwanej wyściółki tłuszczowej. Jednakże przetrwałe płaskostopie u dzieci wiąże się ze zmniejszonym stopniem zdolności amortyzacji wstrząsów odbieranych z podłoża. Nawet w przypadku genetycznych uwarunkowań, wada może mieć charakter elastyczny i jest możliwa do wyprowadzenia, jeśli wcześnie zostanie zdiagnozowana u dziecka i podjęte zostaną odpowiednie kroki korekcyjne.

To rodzaj wady, w której dochodzi do obniżenia łuków stopy z dodatkową komponentą koślawości stępu. Dzieci z zaawansowanym stopniem wady bardzo często ścierają w znacznym stopniu podeszwy butów od strony wewnętrznej.

To wada stóp, które polega na ustawieniu stawu skokowego w nadmiernym zgięciu grzbietowym, stopa często dotyka podudzia, natomiast ruch czynnego, jak i biernego zgięcia podeszwowego zwykle jest uniemożliwiony.

Rzadko występująca deformacja stóp, powstająca w okresie prenatalnym. Dochodzi do następujących deformacji: szpotawość pięty, przywiedzenie przodostopia, rotacja kości piętowej. Brak możliwości odwrócenia stopy. Ważnym aspektem jest wdrożenie działań fizjoterapeutycznych, wśród najskuteczniejszych metod wyróżnić należy: trójpłaszczyznową manualną terapię stóp. 

To wada stóp, polegająca na ustawieniu przodostopia w przywiedzeniu względem osi długiej stopy. Stopa układa się w kształt „rogalika”. Widoczna jest już u najmłodszych naszych pacjentów, dlatego warto się przyglądać tym małym stópkom naszych dzieci.

To rodzaj wady, cechujący się podniesieniem wysokości łuku podłużnego, często określane potocznie jako „wysokie podbicie”. Wadę należy odpowiednio różnicować z innymi wadami, gdyż zdarzają się przypadki, w których wadę określa się jako pozornie wydrążoną z uwagi na obecność innego rodzaju nieprawidłowości.

Jest to złożony problem, który należy odpowiednio zdiagnozować. Zdarzają się przypadki, w których stwierdza się normę fizjologiczną, jednakże wśród dzieci chodzących na palcach, należy również zbadać zależności o podłożu neurologicznym, sensorycznym, a także fizjoterapeutycznym.